'Leren van casussen' is het buzz- woord in de Jeugdhulp. Je vindt het als speerpunt in vrijwel elk transformatieplan van iedere regio. We bespreken casuïstiek met elkaar, in expertteams, aan ontwikkeltafels of in reflectiebijeenkomsten en willen daarvan leren.

Jongeren met emotieregulatieproblemen met een forensisch kader komen vanwege strenge criteria vaak niet in aanmerking voor Dialectische gedragstherapie (DGT). Een gemiste kans, aangezien emotionele ontregeling ook bij hen vaak voorkomt. Met een verruiming van de criteria zijn met DGT mooie resultaten te behalen.

De dialoogtafelmethodiek is een leer- en reflectie-instrument waarmee hulpverleners op een gestructureerde manier zorgtrajecten kunnen analyseren, samen met jeugdigen en ouders. Zowel hulpverleners als cliënten zijn erover te spreken. Kan deze methodiek een structurele plaats krijgen in de dagelijkse jeugdhulppraktijk en zo ja, hoe?

Nu de decentralisatie van de jeugdzorg een paar jaar oud is, rijst de vraag hoe de hulp aan kinderen met bijvoorbeeld ADHD sindsdien is ingericht. Hoe staan beleidsambtenaren er eigenlijk tegenover? En hoe is het gesteld met hun kennis? Vooral op dat laatste punt is ruimte voor verbetering.

In de rubriek Frictie geven wisselende auteurs hun visie op een onderwerp dat discussie oproept, of kijken zij kritisch naar een misverstand of dilemma waar professionals in hun werk tegenaan lopen.

Leraren zijn beslissend voor het succes van inclusief onderwijs aan leerlingen met ASS. Toch hebben zij vaak onvoldoende kennis van ASS en missen ze vaardigheden om les te geven aan deze leerlingen. 'OLAV' wil daarin het verschil maken.

Dr. Neomi van Duijvenbode en dr. Evelien Poelen doen onderzoek naar verslavingsproblematiek bij mensen met een licht verstandelijke beperking (LVB). Onlangs schreven zij een handreiking voor professionals over geschikte preventie en behandeling van verslavingsproblematiek bij jeugdigen en volwassenen met LVB.

Mees is een jongen van zeven jaar. Hij komt voor het eerst bij onze polikliniek. Op school komt hij niet tot werken en thuis luistert hij vaak niet goed. Mees woont bij zijn vader. Zijn moeder wilde wel voor hem zorgen, maar dat lukte haar niet voldoende.

In deze rubriek buigt Else de Haan zich over wetenschappelijke publicaties die van betekenis zijn voor de praktijk. Hoe is het onderzoek uitgevoerd en wat zeggen de resultaten? En: is nader onderzoek gewenst?

Wat als er ernstige problemen zijn in een gezin en het er voor een kind misschien niet veilig is? Hoe zorgen we dat deze kinderen toch zo 'thuis' mogelijk opgroeien? Over dit thema schrijft Nic Drion.

Evidencebased werken, doen wat werkt… Het klinkt zo logisch. Toch is het in de praktijk nog een hele klus. Marca Geeraets en Harrie van Leeuwen schrijven over de uitdagingen die behandelaren (en organisaties) hierbij tegenkomen.

Pedagogische adviezen voor speciale kinderen | Hulp bij trauma in de kindertijd: praktische gids voor opvoeders | Three identical strangers