Vakbekwaam redeneren is een voorwaarde voor juiste en passende hulp. Harrie van Leeuwen en Marca Geeraets schrijven over de uitdagingen en obstakels om elkaar beredeneerd te informeren, te bevragen en gezamenlijk te besluiten over wat passende hulp is.
Premium
Overeenstemming tussen jeugdige, ouders en beroepskrachten over de problematiek moet het kompas zijn waarop de verdere hulpverlening vaart. Dankzij dit kompas kunnen we koers houden. Hoe vaak worden niet episoden uit het verleden van jeugdigen opgerakeld zonder dat iemand kan uitleggen wat de relevantie ervan is voor de huidige probleemoplossing? Een zorgvuldige probleemformulering maakt het mogelijk om hoofd- en bijzaken te onderscheiden. Zonder een probleemformulering kunnen we geen doelen stellen die hout snijden en verspillen we tijd – van jeugdigen, ouders en de beroepskracht – en geld dat niet voor andere hulp kan worden gebruikt. In een tijd waarin de jeugdzorg capaciteit en geld tekortkomt.
Vakbekwaam redeneren
Gelukkig kunnen professionals beschikken over vakkennis en vakmanschap. In de beroepsopleidingen leren we de effectieve methoden om met jeugdigen en ouders tot een weloverwogen besluit te komen over welke hulp het beste aansluit bij de moeilijkheden en de vragen van het gezin. In de vraagverhelderingsfase, de start van de hulpverleningscyclus (De Bruyn e.a., 2003, Kievit e.a., 2008, Pameijer & Draaisma, 2011, Christon e.a., 2015), worden met behulp van de ervaringskennis van de betrokkenen en de professionele kennis de klachten geïnventariseerd en wordt gezamenlijk een feitelijke, concrete beschrijving gemaakt van de aard, omvang, en de ernst van de moeilijkheden, de verwachtingen van de context waarbinnen de problematiek zich afspeelt, het verloop en de gevolgschade. Daarna kunnen de klachten mogelijk in thema’s worden geordend waarmee we aan de slag kunnen gaan. Want in de volgende fase, tijdens de verklarende analyse, moet helder