Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Evidencebased werken: wat werkt er precies?

Foto: Aleid Denier van der Gon.
Premium

Evidencebased behandelen staat hoog in het vaandel van behandelaren in onze sector: Doen waarvan is aangetoond dat het werkt. Wie wil dat nou niet? We ontwikkelen nieuwe behandelingen, werken met zorgprogramma’s en doen – in ’t klein en in ’t groot – onderzoek naar de effectiviteit. Prachtig! Maar ook goed om eens stil te staan bij wat al die inspanning eigenlijk heeft opgeleverd. Dat doet Else de Haan in de rubriek Nader onderzoek gewenst?

Ze bespreekt daarin een in 2017 gerapporteerde meta-analyse van Weisz en collega’s. Deze onderzoekers deden ook in 1995 verslag van zo’n analyse. De conclusie is best teleurstellend. De gemiddelde effectgrootte van psychologische behandelingen (een zeer diverse mix van behandelvormen en doelgroepen, dat moet gezegd) is – net als bijna 20 jaar geleden – van matige grootte.

Hoe komt het dat we in deze analyses geen sterkere effectgroottes vinden, terwijl we het er eigenlijk allemaal wel over eens zijn dat de behandeling van psychische problemen jeugdigen de afgelopen jaren veel beter is geworden. Daar zijn verschillende verklaringen voor, schrijft Else (en ook Weisz in zijn artikel).

De statistische technieken waarmee we werken zijn sterk verbeterd én de kwaliteit van de zorg in de controlegroepen (de zogenaamde care as usual) is hoger, waardoor de verschillen tussen groepen minder duidelijk naar voren komen.

Maar toch.. moeten we – en vooral kinderen en ouders – het daarmee doen? Kunnen we behandelingen dan niet verder verbeteren? Een relevante vraag! Maar om die te kunnen beantwoorden, moeten we zicht hebben op álle factoren die invloed hebben op de uitkomst van een behandeling. In deze meta-analyse ligt de focus op de gebruikte interventies. Het type behandeling of de specifieke techniek is daarbij zeker van belang, maar we weten ook dat algemeen werkzame principes kunnen bijdragen aan een succesvolle behandeling.

Denk maar aan verschillende aspecten van de werkrelatie tussen de therapeut en de cliënt, zoals het formuleren van doelen die passen bij de cliënt, gedeelde besluitvorming of regelmatig evalueren van de voortgang met behulp van feedback uit meetinstrumenten (ROM). Factoren bij de professionals zoals onderlinge samenwerking of werkdruk kunnen een rol spelen, maar ook factoren in het leven van de cliënt die buiten de scope van de behandeling vallen (Van Yperen en collega’s gaven in 2010 een mooi overzicht van deze factoren: www.​nji.​nl).

Ik denk dat we in onderzoek ook moeten kijken naar de effecten van deze

Premium

Wil je dit artikel lezen?


    Al abonnee? Log dan in